Chichicastenengo en Semuc Champey

Het meer van Atitlan en Panajachel lagen al ver boven de zeespiegel maar Chichicastenego ligt nog 700 meter hoger. Dat betekent dat we met de shuttlebus vanaf Panajachel vele duivelse haarspeldbochten moeten nemen om Chichi te bereiken.

Chichi ligt nl. op 2200 meter hoog in de bergen. Ons reisdoel is de beroemde markt die op donderdag en zondag vele indianen trekt die hun waren aanbieden. Het dorpje is al eeuwenoud en de markt bestond al lang voordat de Spanjaarden kwamen. Die aantrekkingskracht komt waarschijnlijk door de centrale ligging van Chichi in het hooggebergte. De indianen bieden van alles aan. Groenten, fruit, veel kleding, maar ook maskers, bloemen, en sieraden van edelstenen uit de bergen. We doen goede zaken, maar wat we gekocht hebben kunnen we hier niet opschrijven. Dat blijft een goed bewaard geheim tot aan de kerstdagen.

De historie van ons hotel is een verhaal op zich. Het werd in de dertiger jaren van de vorige eeuw opgericht door een Engelsman die het toerisme naar Guatemala wilde stimuleren. Hij bouwde het hotel in koloniale stijl en richtte het als een museum in met allerlei lokale kunstvoorwerpen. Ook vond hij dat het bedienend personeel authentiek gekleed moest zijn. Tot op de dag van vandaag is dat het geval en we werden bediend door een ober in kleding van de koloniale Spaanse boeren. De ober lijkt een beetje op een Zwarte Piet maar dat zullen ze hier niet weten want die kennen ze hier niet.
Om dat het hoog in de bergen is, wordt het in de nacht behoorlijk koud. Daarom heeft iedere hotelkamer een eigen open haard. Tot 21 uur is Pedro beschikbaar om het vuur aan te steken. Om half negen al brandt het vuur. Het kost een fooi die Pedro graag aanneemt.

Vanuit Chichi is het volgende reisdoel Semuc Champey. De rivier de Cahabon gaat hier ondergronds en daarboven heeft zich een cascade van waterbassins gevormd in prachtige kleuren als emerald green en turquoise. Je kan er ook prima in zwemmen. Een uniek schouwspel maar hoe kom je er. Eerst een shuttle naar Coban en dan per 4WD verder. Eerste stop is Languin. Onze tip is dat je beter hier kunt overnachten want dat scheelt je een ritje van 2,5 uur. Het laatste deel van de weg is off road en slecht. Al snel moeten we stoppen want voor ons hangt een vrachtwagen aan een boom (met een touw) en dat blokkeert de doorgang. Hij is van de weg geraakt en dreigt van de berghelling te glijden. Net op tijd hebben ze de auto aan de boom vastgezet. Stenen worden afgeladen en een tweede kabel gaat aan de volgende boom. Dan trekt de auto zich met behulp van de kabels weer in het goede spoor en kunnen we verder.
Semuc is zeker in het weekend een populair reisdoel ook voor de locals en inmiddels staan er zo n 10 auto s te wachten.

Op de terugweg moeten we wachten op een tegenligger, een oude vrachtwagen met erg afgesleten banden, die eigenlijk niet tegen de berg opkomt. De bijrijders, een vrouw en twee mannen lopen met zakken zand en kalk voor de banden van de auto te strooien, maar eigenlijk is het geen doen. Als de auto weer een meterje is opgeschoven, ontstaat er net voldoende ruimte om ons te laten passeren en weg zijn we. Naast het natuurschoon is er dus ook veel autotechniek. Zelf zitten we op een gegeven moment met een lege accu. Dat lost de chauffeur op door even een andere accu te lenen (startkabels zijn er niet) , daarmee te starten en fluks de accu weer terug te wisselen.

Iedereen blijft er vrolijk bij lachen en de contacten met de voorbijgangers zijn allerhartelijkst. Twee duitsers die duidelijk vermoeid zijn, mogen op de treeplank gaan staan en hangen met de locals aan de dakreling. Als dat voor vrouwlief te vermoeiend wordt, gaat ze lekker in de achterbak. Een amerikaanse die net als wij naar de vleermuis (heilige dieren voor de Maya' s) grotten wil, kan gezellig op de voorbank tussen de gids en chauffeur in.

Het mooiste vinden we de natuur. Tussen de bergen en dalen liggen heuvels die alleen met gras begroeid zijn. De eindeloze bossen zonder enig teken van leven. Berghellingen die opeens begroeid zijn met koffie struiken en dan is er natuurlijk ook de bijbehorende Finca of farm. Dan liggen er weer velden met koolsoorten tegen de berghellingen aan. Dit geeft Guatemala een magische uitstraling zoals we dat ook zagen bij Atitlan. De volgende keer gaan we verdere in op de magie van Guatemala en van de Maya´s want dan zijn we in Tikal geweest.